Został stworzony w latach 60. XX wieku przez Bogdana Szczepankowskiego. System bazuje na polskiej gramatyce. Znaków migowych używa się w szyku gramatycznym języka ojczystego, dodając fakultatywnie lub obowiązkowo końcówki fleksyjne za pomocą alfabetu palcowego. Język migany stosuje się zawsze w systemie językowo-migowym, tj. razem z językiem mówionym. Składają się na niego:
– język mówiony w postaci głośnego i wyraźnego mówienia;
– język migany, czyli migana odmiana języka narodowego – znaki migowe o tej samej treści co mowa i przekazywane równolegle z nią;
– elementy prozodyczne wypowiedzi – mimika i inne zachowania kinetyczne (mowa ciała) (Szczepankowski, 2008).
